Serenissimae Dominae D. Ioannae Caroli. V. Caesaris dignissimae filiae, Castellae atque Portugalliae Principi, etc. Frater Alfonsus Mugnozius Teuarius ordinis praedicatoru[m] salutem, et immortale regnum.

Compertum habeo, serenissima Princeps, non paucos fore, qui mirentur, ausum me fuisse tibi hoc opus dicare. At si bene res perspecta fuerit, si notae fuerint causae, propter quas ita animum induxi, mirari define[n]t. Principio nanq[ue] Regium est patrociniu[m] Hieronymi, hui[us] operis autoris, ia[m] inde ab atauis tuis : atq[ue] adeo ex eo te[m]pore quo Ioa[n]nes Brasauola Quadragesimale op[us] Hieronymi eiusde[m] in Amos & Zachariam Isabellae Aragoniae diuina gratia Reginae Siciliae &c. dicauit. Id quod sub id te[m]pus fuit, quo primum fere excusae sunt Hetrusca lingua Hieronymianae conciones. Hu[n]c accedit, quod tuo stemmati ingeneratus est propensus quidam fauor in vniuersam studiosorum nationem eorundemq[ue] monumenta, ea praesertim, quae ad pietatem proxime spectant. Textes rei huius locupletissimi sunt Sigismundus, Albertus, Fridericus, Miximilianus, Philippus, Pater tuus Carolus quint[us] quidem numero, gloria vero primus, Philipusque frater item tuus, qui tantopere literis ac sapie[n]tiae semper faueru[n]t. Adhaec, Hieronymus ipse vsq[ue] adeo est excelle[n]s autor, vsq[ue] adeo in vniuerso orbe terraru[m] celebris & venera[n]dus, vt nefas, pene dixerim, videatur, ipsius opera principibus non dicari. Rerum ite[m] huius libri vtilitas, sublimitas, & maiestas ea est, vt quando patrociniu[m] aliquod libri ipsi daturi sumus, vt moris est, tuum omnes illae petant, tanqua[m] vnice idoneu[m]. Rebus enim magnis protegendis, protector etiam magnus ptendus est, & optandus. Suscipe igitur Augustissima Ioanna, co[n]cionatore[m] disertissimu[m], et incomparabile[m], ipsumq[ue] protege vt Romanis quide[m] vocibus, tuis aute[m] auspicijs toti ferme orbi, ceu rediuiuus denuo inclamet, viataq[ue] co[m]pescat, probitate[m] autem facundia mirabili in astra ferat. Debeat tibi hoc Italia, debeat tibi hoc Hispania, debeat tibi hoc vniuersus orbis. Bene vale eiusde[m] Hispaniae nostrae mirifice sple[n]dor, & Austriaci nominis insignis gloria. Salman[n]ticae apud inclytu[m]. D. Stephani coenobium. 16 cale[ndas] Nouemb[er]. Anno salutis humanae. 1556.

Frater Alfonsus Mugnozius Teuarius candido lectori. S.P.D.

Operae precium erat ca[n]dide lector, vt quoniam nunc primum conciones hae Hieronymi Sauonarolae Ferrarie[n]sis toti orbi Latine loquuturae prodeu[n]t aliqua fusius de eruditione, vita, & p[ro]bitate ipsius praefaremur. Mirum enim in modu[m] oblectatur lector, notitia pleniori autoris, quem legit. Caeterum quia propediem integram ipsam publicae luci daturi sumus consilium fuit parcius haec praelibare. Adde, quod ipsum opus haud obscure significat, exprimitque ipsius autoris mores. Fuit igitur Hieronymus omnium bonarum disciplinaru[m] peritissimus Theologiae praesertim. Quod inter alia inde probari potest, q[uod] impense fuit deditus doctrinae diui Thomae, & sacraru[m] scripturarum lectioni, cu[m]que acri esset ingenio multisque annis huiusmodi studiis dederit operam, credere par est eximium thesauru[m] verae sapientiae ab ipso fuisse comparatu[m]. Testantur quoque hoc plurimi sapientes ex his, qui scripserunt aliquid posteritati. In primis Georgius quidam cognomento, Placidus, & iuxta alia[m] appellatione[m], Georgius Benignus ex ordine. D. Francisci doctor & concionator qui simul cum Hieronymo Florentiae co[n]cionabatur qui etiam librum iustum edidit in laudes ipsius Hieronymi adhuc viuentis nempe vno anno fere ante morte[m] Hieronymi, quas omnes fusissime prosequitur, & inter eas, hanc etiam mirificae, & caelestis doctrinae illi tribuit. Audiebatque hic doctor freque[n]tius ipsum Hieronymum, vt ipse in illo libro testatur, & quonia[m] hic ipse liber a paucis ni fallor, visus est in nostra salte[m] Hispania, praeter ea quae in illo libro dicit in laude[m] Hierony[mi] accipe donec tibi hoc quicquid est polliciti, praestemus, ex innumeris haec verba. Viru[m], inquit Georgius, Vbertine mihi proponis, que[m] ego ob suas sublimes virtutes, semper, vt nosti sum veneratus. Hu[n]c hominem ad nos a Deo optimo missum esse ex multis constare potest. Quod inter caetera ostendit vita sua insignis, & ipsius spiritus ingens seruor. Et infra. Cuius inquit, integritas, cuius admirabilis conuersatio. &c. Ac postea. Scimus hunc omnium literarum fuisse studiosissimum neque ignorantia peccare posse. Angelus etiam Politianus qui Hieronymi co[n]suetudine aliquando fruebatur, insignem doctrina, atque sanctimonia viru[m], & egregium caelestis doctrinae praedicatorem appellat. Marcus Antonius ite[m] Sabellicus historicus quantiuis precij eminentem ingenio, & doctrina asserit fuisse Hieronymum. Petrus Crinit[us] praeterea singularis eius te[m]poris autor, qui cu[m] ipso etia[m] Hieronymo saepe colloquiu[m] miscuit, mire homine[m] probitatis & doctrina laudibus prosequitur. Et ne prolixior sim, Antonius Bruciolus, Ioa[n]nes Brasauola, Bartolomaeus Gualterotus Florentinus, Bartolomaeus Italus Mutilianensis sacerdos, Laurentius Violius Florentinus huius operis exceptor ex ore Hieronymi co[n]ciona[n]tis, Ioa[n]nes Thomas Mediolanensis locupletissimum Hieronymo doctriae ac probitatis elogium tribuunt. Iam Picus ille Mirandulanus fama super aethera notus quanti Hieronymum fecit, non modo probitatis, sed illustris doctrinae maiestate adductus? Ioannes vero Franciscus Mirandulanus ex fratre Pico ipsi nepos, dici non potest, quibus sanctitatis & scien[n]tiae laudibus eum extollat. Sub haec Marcus Guazzus Historicus Hetrusca lingua minime co[n]temnendus non modico virtutis eruditionisque testimonio Hieronymu[m] effert. Adde, q[uod] F. Lucas Bethinus Flore[n]tinus familiaeque praedicatoriae alumnus praeter ingentia gesta Hieronymi in vita, & stupe[n]da post morte[m] miracula quae ei tribuit, caelestem ait esse doctrinam eius. Roffensis quoque Episcopus, & vt puto, Christi martyr nullius fere autoris doctrinam ita contrariam Luthero ait, atque doctrinam Hieronymi Sauonarolae. Doctrina vero huius libelli vt verbo dicam, pars est eius quam hic extulimus, egregie illi respondens. Idest, elegans, varia, subtilis, vtilis & vere Christiana, & in qua nihil desiderare queas, nisi, vt aliqui sentiu[n]t vt parcius loqueretur Hieronymus de rebus Flore[n]tinis. At qui idem ferimus in Chrisostomo vt videre est in mirabilibus illis orationibus ad Antiochenu[m] populum, & ide[m] in Augustini speciosissimis co[n]fessionisbus, & denique null[us] fere est praeclarus autor, in quo ad similia no[n] sit alicubi conniuendu[m], praesertim cum etia[m] vbi hoc accidit, semper aliquod vitiu[m] reprimatur, aut aliqua virtus exaltetur. Spiritus praeterea in dicendo Hieronymo tantus fuit, vt propter hoc solum concionatoribus esset legendus. vt statim primoribus cuiusque homiliae verbis pater. Tanta etiam fuit huius spiritus efficacia, vt omnis post apostolorum & primitiuae ecclesiae te[m]pora antiquitas, pee victa fuerit, Et Aristarch[us] ille seculi Erasmus dubitat, an expediat in tantam spiritus & corporis commotione[m] adduci populu[m] a concionatore, in quantam adducebat (inquit) Hieronymus Sauonarola, vt referu[n]t, (ait) qui eum audierunt. Sed de his fatis. Tres homiliae peregrinae, quae interrumpebant expositionem Michaeae, cum aliis quatuor itidem extrauagantibus in alium tomum reijciuntur, quem ipsum & tomum etiam in Amos statim sumus praelo commissuri. Nunc hoc quicquid est nostri laboris accipe, & bene vale perhumane lector.